De afgelopen week was een relatief rustige week. Niet dat we niets te doen hadden of dat er tekenen van verveling waren. Integendeel, als je samenwoont met een roedel Drenten is het nooit saai en zeker niet als Floris deel uit maakt van die roedel.
Er waren wel twee feestjes deze week; Andere baas Joost vierde zijn “halve eeuw” verjaardag en uiteraard kon Floris dit niet aan zich voor bij laten gaan en heeft Joost verrast met een cadeau. Het andere feestje betrof Floris zelf ; Hij vierde zijn afgelopen donderdag “vermaanddag”. Onze clown is alweer 8 maanden oud.
In het vorige blog had ik het over de puberperikelen van Floris. Ik kan daar makkelijk nog een heel blog aan wijden. Dus dat doe ik dan ook. En terwijl ik dit typ, schiet ik alweer in de lach. Floris is de 5e Drent die we opvoeden in onze roedel. We hebben best al een hoop beleefd en veel gelachen om opgroeiende Drenten.
Maar wat betreft de gekkigheid spant Floris echt de kroon. Misschien is het genetisch bepaald want van Floris’ fokker Helena weten we dat hij in het nest al een clown was. Stel dat het genetisch is; dan zou het zomaar kunnen dat hij zijn gekkigheid vererft aan zijn eventuele nakomelingen. Dan komen er Drentsche Patrijsclown’s. Nu slaat mijn fantasie een beetje op hol dus terug naar de realiteit.
Die realiteit is dat we vrijwel dagelijks iets meemaken met Floris. Ik noem de keer dat Floris met een houten pollepel in zijn bek liep. Deze had hij even uit de keuken “geleend”. Van het aanrecht gepakt. Of de keer dat de televisie spontaan van zender wisselde. Floris had de afstandsbediening te pakken.. hij maakte het helemaal te gek toen hij met een waxinelichtje kwam aanlopen. Gelukkig brandde deze niet en konden we hem ervan overtuigen dat deze niet zo lekker smaakt als een pannenkoek. Dus de deal was snel gemaakt.
En toen deed de telefoon het niet meer. Lekker rustig. Met dank aan Floris die het laadsnoer had doorgebeten. Boos worden heeft geen zin. Zeker niet als je die grote grijns op zijn snoet ziet.
Als laatste rariteit wil ik het verhaal van de boxershort vertellen. Tijdens een van onze wandelingen met de roedel in het bos, dook Floris de struiken in. Op zich geen bijzonderheid want door de struiken rennen is een van zijn favoriete bezigheden.
Maar we stonden wel heel raar te kijken toen Floris met een boxershort de struiken uit kwam. Nu is het bekend dat er in dat gebied ook andere activiteiten plaatsvinden dus je kunt je wel voorstellen dat we blij waren dat er niemand achter Floris aan kwam rennen om het ondergoed terug te halen.
Wij zeggen altijd gekscherend; Floris weer in de bocht !